10.1.19

Πικρό Σούσι, 2019



Πικρό Σούσι, 2019

Πως να μοιράσουμε στα δυό αυτό που ήταν ένα
άλλος να πάρει το σταυρό και άλλος την καδένα;
Τραγούδι που θα ξεχαστεί και ράδιο που σωπάινει
μου είπε να χωρίσουμε στο Νόμπου στη Βουλιαγμένη.
Λιγόστεψε η ανάσα μου, κι ιδρώτας μ’ έχει λούσει
ξεράθηκε το στόμα μου κι είναι πικρό το σούσι.
Γάμους, μου έταζε, παιδιά, ο ήλιος πρίν να δύσει
τελείωσε το όνειρο και γέρασε κι η Βίσση.
Καρδιά μου εσύ που πίστεψες σε όρκους και σε λόγια
μόνη στο δρόμο έμεινες, κι αδέσποτο στο μπόγια.
Πάγος η φλόγα έγινε, και κρίμα το μακάρι
μα όλ’ η έννοια του ήτανε τι στόρι θα ποστάρει.
Τι θ’ απογίνω τώρα εγώ και πώς να συνεχίσω
μπουκιά να φάω δεν μπορώ και το μπλακ κοντ θ’ αφήσω.
Χήρα η νύφη είναι πιά και μπόχα η κολόνια
δάκρυσαν όλοι γύρω μου, και κλαίνε τα γκαρσόνια.
Αχ παναγιά μου δεν βαστώ, μου ήρθε κεραμίδα
η πίεση στο κόκκινο, τα νεύρα μου κοτσίδα.
Πως και γιατί δεν έμαθα, λίγη δεν είχε μπέσα
και σ’ ένα βράδυ άσπρισαν και τα μαλλιά κι η τρέσα.


Δεν υπάρχουν σχόλια: