Ενα απαίσιο καλοκαίρι, 2020

Ένα απαίσιο καλοκαίρι, 2020

Ένα απαίσιο καλοκαίρι, νταλίκα δίχως τιμονιέρη,

πιξελιασμένη μοιάζει εκτύπωση, όλο το δυό χιλιάδες είκοσι.

Πάνω που κάνω γνωριμία, ξεσπάει μία πανδημία

τάμα να κάνω, προσευχή, η Αγιά Σοφιά είναι τζαμί.

Ο νούς μου που να το συλλάβει, μάσκα φοράω στο καράβι,

ταλιάτα, τόμαχοκ και wagyu, κλειστό θα είν’ το Alemagou.

Στη Μύκονο έχω κινδυνεύσει, νομίζω πως δεν έχω γεύση

κι Αντίπαρο χωρίς εσάνς, μάλλον μας κόλλησε ο Τομ Χάνκς.

Στα όνειρά μου εμετός, οικόπεδο όλη η Βηρυτός,

και Καστελόριζο με τράτα, τρακάραμε σε μιά φρεγάτα.

Πρίν καν ανοίξω βλεφαρίδα, διαβάζω iefimerida,

και νέα ψάχνω χαρωπά, τι δίαιτα έκανε η Σκορδά.

Μα όλα έχουν χρώμα γκρί, κι μέρα θα ´ναι ζοφερή,

μιά γνωριμία ειχ’ όλο κι όλο, πριν λίγο μ´έκανε unfollow.

Θεέ μου να ´ρθεί το εικοσιένα, να μοιάσουν όλα να ναι ψέμα,

κι άλλη μη χάσω ευκαιρία, ούτε το golden της Aegean.

Πρωτοχρονιά στη Δράμα, 2019

 Πρωτοχρονιά στη Δράμα, 2019

Πρωτοχρονιά στη Δράμα, απ’ τις εννιά πυτζάμα,

Και βάσανα που χω μεγάλα τ ακούνε μέχρι την Καβάλα.

Με δάκρυ χείμαρρο ποτάμι, ξεκίνησα απ΄το Μπραχάμι,

κι έχω το κινητό κλειστό απ’ τα διόδια στο Σχιστό.

Καπου μετά το Καπανδρίτι, δεν μου ‘μπαινε καλά η τρίτη,

και σε μια Shell στη Μαλακάσα, λάδια μου αλλάξανε και γράσα.

Πρωτοχρονιά στη Δράμα, μα πένθιμα χτυπά η καμπάνα,

Στη σκέψη μόνο να με πάρει, κάνω U Turn στο Σχηματάρι.

Βαράν οι φλέβες σαν ταμπούρλα, σταμάτησα Καμμένα Βούρλα,

Και πείνασα λίγο βρε παιδιά, σουβλάκια τρώω στη Λειβαδιά.

Σκεφτόμουν έξω απ΄τη Λαμία, πως τύχη εγώ δεν έχω μία,

Και μόλις πέρασα Στυλίδα, πέθανε μέσα μου η ελπίδα.

Πρωτοχρονιά στη Δράμα, μα στην καρδιά μου ράμμα,

Μόνη τα πίνω η καψερή, στο Βόλο σ’ ενα ουζερί.

Γκαζώνω για τη Λάρισα κι ένα φιλί λαχτάρισα,

Χαστούκι και βρεγμένη βέργα, στα Τέμπη πάλι είχε έργα.

Ξημέρωσε στην Κατερίνη, στο βάθος βλέπω ένα μπουρίνι,

Στην Εγνατία χάνω τη στροφή, χειμώνας κάθε μου εποχή.

Πρωτοχρονιά στη Δράμα, και γράφω ένα γράμμα,

Που σκεφτηκα στην Πέλλα, στο ράδιο Μαρινέλλα.

Πρωτοχρονιά στη Δράμα, κ’ είναι όνομα και πράμα,

Τις Σέρρες σαν περνάω, συγγνώμη σου ζητάω...

Πρωτοχρονιά στη Δράμα, μα έγινε το θαύμα!

Μου χτύπησες το τζάμι, γυρνάμε στο Μπραχάμι!

Όγδοη μέρα καραντίνα

Όγδοη μέρα καραντίνα, 2020 

Ζωή με κέρασες ποτήρι, πικρό και τό ‘πια ξεροσφύρι,

οχτώ ημέρες καραντίνα, θηλιά που σφίγγει, γκιλοτίνα.

Άλλαξαν όλα σε μιά μέρα, σε ρίσκο όλη μου η καριέρα

σκατά τα πάντα, κατρουλιό, ανάθεμα τον κορονοϊό.

Κακό μου μαύρο ριζικό, τελειώνει τ’ αντισηπτικό,

και όνειρά μου ανθόσπαρτα, δεν έχουμε κωλόχαρτα.

Άκυρα Πάσχα - καλοκαίρι, να μην κολλήσουνε οι γέροι

τα βράδια μου έτσι αν περάσω, κι εγώ μαζί τους θα γεράσω.

Πιτζάμες μόνιμα και Crocs, δε χάνω το My style Rocks,

και άμα πάω να κόψω φλέβα, emoji στέλνω στη Μαρέβα.

Υπομονή μου εσύ ιώβεια, δε σε τρομάζουν τα μικρόβια

τα χέρια αν έχεις καλοσύνη, βούτα τα λίγο στη χλωρίνη.

Κομμένες βόλτες, γυμναστήρια, ζυγίζω όσο δυό πλυντήρια

τα story πριν να ανεβούν, δυό ώρες θέλουν Facetune.

Ρωτούν η μάνα κι ο μπαμπάς, να πάω μαζί τους μήπως μπάς;

μ’ αυτό δεν παίζει ούτε καν, καλύτερα να πάω Wuhan.

Λαχτάρα μου μεγάλη, τόση, το δράμα πότε θα τελειώσει;

ξανά να σμίξουνε τα χείλια, καλά που ψήφισα Κικίλια.