Όγδοη μέρα καραντίνα, 2020
Ζωή με κέρασες ποτήρι, πικρό και τό ‘πια ξεροσφύρι,
οχτώ ημέρες καραντίνα, θηλιά που σφίγγει, γκιλοτίνα.
Άλλαξαν όλα σε μιά μέρα, σε ρίσκο όλη μου η καριέρα
σκατά τα πάντα, κατρουλιό, ανάθεμα τον κορονοϊό.
Κακό μου μαύρο ριζικό, τελειώνει τ’ αντισηπτικό,
και όνειρά μου ανθόσπαρτα, δεν έχουμε κωλόχαρτα.
Άκυρα Πάσχα - καλοκαίρι, να μην κολλήσουνε οι γέροι
τα βράδια μου έτσι αν περάσω, κι εγώ μαζί τους θα γεράσω.
Πιτζάμες μόνιμα και Crocs, δε χάνω το My style Rocks,
και άμα πάω να κόψω φλέβα, emoji στέλνω στη Μαρέβα.
Υπομονή μου εσύ ιώβεια, δε σε τρομάζουν τα μικρόβια
τα χέρια αν έχεις καλοσύνη, βούτα τα λίγο στη χλωρίνη.
Κομμένες βόλτες, γυμναστήρια, ζυγίζω όσο δυό πλυντήρια
τα story πριν να ανεβούν, δυό ώρες θέλουν Facetune.
Ρωτούν η μάνα κι ο μπαμπάς, να πάω μαζί τους μήπως μπάς;
μ’ αυτό δεν παίζει ούτε καν, καλύτερα να πάω Wuhan.
Λαχτάρα μου μεγάλη, τόση, το δράμα πότε θα τελειώσει;
ξανά να σμίξουνε τα χείλια, καλά που ψήφισα Κικίλια.
