Μίσος, 2018

-->

Μισος

Μισώ τον ήλιο τον καυτό, τα σορτς, τα καλοκαίρια,

τα νιάτα μου που τα ‘παιξες σε ζάρια και μπεγλέρια

Μισώ τη φλόγα που άναβες με της καρδιάς τα σπίρτα,

τις μέρες που μου μαύρισες και κάνει μόνο νύχτα.

Μισώ όλα τα όμορφα, τα κρίνα και τα ρόδα,

νταλίκα κατά πάνω μου, κοιμόμουνα δεν το 'δα.

Μισώ τον Πύργο το Λευκό και τη Θεσσαλονίκη,

τη μάνα σου που μ’ άφησε εκτός απ’ τη διαθήκη.

Μισώ τους γάμους τις χαρές, γλέντια και πανηγύρια

καφέδες σε μνημόσυνα που πίνω ξεροσφύρια.

Μισώ τα μπράντς και τα αυγά, ψωμιά με αβοκάντο,

τα ρούχα τ’ άπλυτα, τα τζήν, που φόραγες κομάντο.

Μισώ όλους τους φίλους μου και όποιονα γελάει,

τα νήπια και τους άγιους, τον Λάμα τον Δαλάι.

Μισώ τα πάντα γύρω μου, μα πιο πολύ εμένα,

το ψέμα που με τάισες απ’ όνειρα σφαγμένα.