9.10.12

-30-

-->

-30-


Τους όρκους σου δεν κράτησες, πως θα 'μαστε για πάντα
και σαν τη γόπα μ' εσβησες πριν κλείσω τα τριάντα.
Από ζωντάνια έσφυζα, ξεχείλιζε η νιότη
σε μια βραδιά κατέστρεψα πρόσωπο και συκώτι.
Στα άστρα δε μου το 'δανε, μήτε και στο φλυτζάνι,
τέτοιο κακό που μού 'λαχε, και δάκρυ συντριβάνι.
Για σένα υπήρξα εγώ θεά, της Μήλου η Αφροδίτη,
μοντέλο, δίμετρη, φωτιά, και πόδια από γρανίτη.
Σα καλαμιά σε κάμπο πια και σκιάχτρο σε χωράφι,
τσουνάμι στον Ειρηνικό και πυρκαγιά στο Ντράφι.

Δεν υπάρχουν σχόλια: