Καλοκαιρινή ποίηση vol. 7

ΠΕΛΑΓΗ

Ζέστανε την καρδιά να λιώσουνε, του έρωτα οι πάγοι,
το πρόβλημά μας άλυτο, κι ας πήγαμε στη Χάγη.
Κλείσε τα μάτια, ψάξε με, μες του μυαλού το χάρτη,
ξέχνα τις μπάτσες πού 'φαγες, ξέχνα που σ' είπα σκάρτη.
Ταξίδι δίχως γυρισμό, σε άγνωστα πελάγη,
ψάρια να τρώμε το πρωί, το βράδυ χορτοφάγοι.
Μην τα θυμάσαι τα παλιά, την μπόρα στη Μονμάρτη,
οδήγα εσύ και φίλα με, και βάζω εγώ τετάρτη.

Καλοκαιρινή ποίηση vol. 5

ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ

Για σένα μπορώ να πεθάνω,
να σκίσω τα ρούχα που πήρα απ' το Μιλάνο.
Τη μορφή σου θα βλέπω στο στερνό μου το πλάνο,
...σ' αγάπησα και τώρα και πριν το Φουστάνο.
Για σένα μπορώ ν' αμαρτάνω,
ν' αρπάξω κάποιου άλλου το iPod το nano.
Και μέσα στο κελί για σένα θ' ανασάνω,
κι ας ξέρω πως με ξέχασες για ένα Βραζιλιάνο.
Για σένα μπορώ όλα να τα κάνω,
και με τη μάνα σου τις σχέσεις μου ν' αναθερμάνω.
Να κάθομαι μαζί της και για ώρες να υφάνω,
κι ας εύχομαι από μέσα μου να πέσει μ' αεροπλάνο

Νησιά, 2010

Νησιά, 2010

 

Στο πλοίο γι’ Αμοργό, σε γνώρισα Γωγώ,

μαζί σου πήγα Σίκινο, και έμεινα σ’ αντίσκηνο,

Στη Ρόδο σαν με πήγες, σκοτώναμ’ όλο μύγες,

μετά στο Καστελόριζο, φακές και σπανακόρυζο.

Του χρόνου μού ‘ πες Κρήτη, και σού πα να μου λείπει.

σου κόλλησε κι η Σκιάθος, πιστεύω είναι λάθος.

Θυμάσαι που στην Κέρκυρα, με τσάντισες και σ’ έδειρα;

ξανά αυτό θα γίνει, αν πάμε Σαντορίνη.

Αν λίγο με ποθούσες, ας πάμε στις Οινούσσες

μα μου ‘πες δεν σε ψήνω, και φεύγουμε για Τήνο.

Αν όχι πάμε Θάσο, μα ούτε να την κλάσω,

σιγά μην πάω κι Ανάφη, σιγά καλέ, νισάφι!

Αν πάμε ποτέ Λέρο, δε θέλω να σε ξέρω

γιατί είναι όλοι Μύκονο, μα εμείς ποτέ – αλίμονο!

Είμαι πολύ αμφίβολος, αν είν’ ωραία η Κίμωλος

Λέσβο με την καμία, μη και σε πούν λεσβία

Την ώρα που οδηγούσα μου λές για τη Δονούσσα,

κόντεψα να τρακάρω, σιγά μην πάω και Γυάρο.

Και ξάφνου σαν ιδέα, σου έρχεται η Κέα,

ά-πα-πα θα ξεράσω, πιο χάλια κι απ’ την Κάσο.

Σαν άκουσα για Ίο, ιδέες μού ‘ρθαν δύο:

Δεν πας εσύ στην Μήλο, παρέα με το σκύλο,

να πάω εγώ στην Νάξο, και μόνος να λυσσάξω;

Καλοκαιρινή ποίηση vol. 3

Καρπούζι, 2010 

Ο τόπος βράζει, καίγεται, μα η θάλασσα είναι μπούζι, 

και χάλασα τη δίαιτα, δεν βγάζω το μπουρνούζι. 

Κι ενώ όλοι με λέγανε μαγκούφη και γρουσούζη, 

αντίκρισα εσένανε, Γαλλίδα απ' την Τουλούζη. 

Το κύμα σε αγκάλιαζε, κι η αρμύρα του σε λούζει, 

μια μέδουσα σε τσίμπησε, το μπούτι σου σε τσούζει. 

Σα βγήκες με πλησίασες, μου ζήτησες καρπούζι, 

και την καρδιά σημάδεψες, με βέλη και με ούζι. 

Μου έκανες και πρόσκληση, το βράδυ σε jacuzzi, 

άμα το μάθει η μάνα μου, θα ουρλιάζει και θα σκούζει.

Καλοκαιρινή ποίηση vol. 2

Παράγκα, 2010

Ποτέ σου εσύ δε θέλησες να πάμε στην Παράγκα, 

μη τύχει κι ανταμώσουμε τον πρώην σου, το μάγκα.

Βαρέθηκα τα ίδια πια, μας έφαγ' η μαρμάγκα, 

βαρέθηκα κι εσένανε με τα μαγιώ τα τάνγκα. 

Άλλη θα βρώ μη νοιάζεσαι, ας είν' καλά τα φράγκα. 

Γαργάρες κάνω με Cristal, τα πούρα μου Partaga. 

Γύρνα κι εσύ σε δαύτονε, που 'ναι φτυστός στον Τράγκα, 

που σ' είχα εγώ βασίλισσα, Μαντόνα, Lady Gaga...

Καλοκαιρινή ποίηση

φύκια, 2010

Τα χέρια σου παχιά σκιά σα να 'ταν αρμυρίκια 

όλα σου τα συγχώρεσα κι ας μου χρωστάς δυό νοίκια. 

Τα μάτια ταξιδιάρικα σα σκούνες και καΐκια 

ότι στραβό κι αν μου 'κανες, σου δίνω χίλια δίκια. 

Δως μου λοιπόν τα χείλη σου κι άσ’ τα νταηλίκια 

του Nobu τ' ακριβότερα σε τάισα τα φύκια. 

Δυο κουβεντούλες θα σου πώ, σταράτα και αντρίκια 

και ας φοράω μάσκαρα, κονσίλερ και βερνίκια